Mimo że wodór nadal stanowi niewielką część konsumpcji energii w Unii Europejskiej, to wspólnota sukcesywnie dąży do tego, aby to zmienić, a tym samym ograniczyć emisje dwutlenku węgla z paliw kopalnych. To szczególne wyzwanie dla Polski, lidera w przemyśle wodorowym, któremu grozi utrata wysokiej pozycji.

Aby osiągnąć neutralność klimatyczną, Unia Europejska potrzebuje w pełni zintegrowanego systemu dostaw energii. Energia powinna być nie tylko czysta, a więc bezemisyjna, ale również przystępna cenowo i bezpieczna. Ważnym wyzwaniem jest uniezależnienie się Unii Europejskiej od importu energii, przede wszystkim tej pochodzącej z gazu i ropy. Z tego powodu nacisk kładziony jest nie tylko na produkcję energii odnawialnej, ale również zielonego wodoru.

To dopiero początek 

Obecnie sytuacja na rynku wodoru wciąż jest daleka od ideału. Według danych z 2022 r. wodór stanowi 2 proc. koszyka energetycznego Unii Europejskiej, a jego lwia część produkowana jest przy użyciu paliw kopalnych. Proces ten uwalnia 70-100 mln ton dwutlenku węgla każdego roku.

Zielony wodór (do jego produkcji używa się energii z odnawialnych źródeł) jest najbardziej pożądanym typem tego pierwiastka, ponieważ nie powoduje emisji dwutlenku węgla. Niestety, jego produkcja jest droższa, niż wodoru szarego (wytwarzanego przy użyciu gazu ziemnego, czego skutkiem są emisje dwutlenku węgla) oraz niebieskiego (rodzaj wodoru, który produkowany jest w sposób pozwalający na wychwycenie emitowanego  dwutlenek węgla). Nie oznacza to jednak, że inwestycje w szary i niebieski wodór są bezzasadne – Unia Europejska zakłada, że będzie stosować je jako surowce przejściowe, równocześnie rozwijając infrastrukturę zielonego wodoru oraz jego produkcji.

Unia obrała własną strategię

Unia Europejska opracowała i przyjęła własną strategię wodorową już w 2020 r. Dokument stwierdza, że ,,aby wodór przyczynił się do osiągnięcia neutralności klimatycznej, jego stosowanie musi odbywać się na znacznie większą skalę, a produkcja musi stać się w pełni bezemisyjna”. 

W dokumencie wskazano, że wodór ma duży potencjał, jako magazyn i nośnik energii ze źródeł odnawialnych, regulując w ten sposób sezonowe wahania w ilości energii dostępnej na rynku. W niektórych wysokoemisyjnych procesach przemysłowych, np. przy produkcji stali czy substancji chemicznych, może z powodzeniem zastąpić paliwa kopalne. Znajduje również zastosowanie w transporcie.